كَانَ رَسُولُ اللّٰهِ صَلَّى اللّٰهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَيَذْكُرُ اللّٰهَ جَم۪يعَ اَحْيَانِه۪ (خ م د ت حم حب)

“Resulullah zikrullah edince cümle azaları da zikir ederdi.”^[1]

Acaib olan şu ki: Resulullah'ın her güzel ahlakını söylerler, yalnız yaptığı zikrullahı söylemezler. Halbuki Resul-i Ekrem Sallallahu aleyhi ve sellem Efendimiz Hazretleri zikrullah etmeyi çok severdi. Kur'an-ı Kerim'de:

قَالَ اللّٰهُ تَعَالٰى: يَا اَيُّهَا الَّذ۪ينَ اٰمَنُوا اذْكُرُوا اللّٰهَ ذِكْرًا كَث۪يرًا

"Ey Allah'a iman edenler! Allah'u Teala'yı çok zikredin.”^[2] Ayetinin mucibini herkesten ziyade Peygamberimiz Sallallahu aleyhi ve sellem'in yapması lazım değil mi? Hem de Allah'u Teala'ya çok aşıktı. Gözü yaşlı, ciğeri yanık idi. Allah'u Teala'yı zikrederken halden hale geçer ve aşkı ile yanardı. Ashab rivayet ediyorlar ki;

عَنْ جَابِرٍ رَضِيَ اللّٰه عَنْهُ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللّٰهِ صَلَّى اللّٰهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: كَانَ لَا يَكُونُ فِى الْمُصَلّ۪ينَ اِلَّا كَانَ اَكْثَرُهُمْ صَلّٰوةً وَلَا يَكُونُ فِى الذَّاكِر۪ينَ اِلَّا كَانَ اَكْثَرُهُمْ ذِكْرًا (ابو سعيد والحكيم وابن عساكر)

“zikrullah ettiğinde o kadar aşka gelirdi ki bizim hiç birimiz onun gibi yapamazdık. Namazda, zikirde hepimizden ileriydi.”^[3] Namaz kılınca onun kadar çok namaz kılamazdık. Her ibadette hepimizden ziyade idi demişler.

Allah'u Teala'yı zikretmeye başlayınca bir aşka düşer, olduğu yerden ayağa kalkardı. Hareket ile cehr-i zikrullaha devam ederdi. “Dostunun (sevdiğinin) ismini duyunca yerinden harekete gelmeyen kerim değildir” derdi. ^[4]